تب دارم امشب

تبم می ­برد، قرار از دلم، امشب

نشستم پای درد دل من، آخر، امشب

نوا دارد تبی با من

و ربوده قرار و کرده بی­قرارم امشب

چو طوفانی که می­ پیچد در خاک

و تبسم­های دریایی که مواج است امشب

تبم یادم آرد آغوش سبز دشت

و آسمانی که نقره فام مهتاب است امشب

و آوای رودی که خراشیده سکوت خلوتم

و بادی که می­بوسد تار تار گیسوی پریشانم امشب

تبم با من سروده است سرور زندگی را

و بخشیده است بر من نفسهای گرم و پر شور امشب

تبم گوید مرا، هستی اگر داغ و سوزان

و جاریست دنیا در نگاهت، همچنان امشب

بشو مست و سر خوش و غزل خوان و پایکوبان

شدی عاشق، شدی شیدا و رها از دنیا، همین امشب

بخوان از نو، ببوس از مهر، بزن لبخند به روی گل

بزن با چشم تر، فریادی زشادی، رسا و بلند امشب

که مهمان است دل، کسی را

و شاید خاطری را، که می ­گیرد، قرار و بی قرارت می کند امشب